Piąty tom serii wydawniczej Psychologia Kliniczna Dziecka i Rodziny, praca zbiorowa. Książka składa się z 9 rozdziałów dotyczących różnych aspektów prawidłowego i zakłóconego rozwoju dziecka przedstawionych w kontekście relacji. Autorzy uznają przyjęcie perspektywy relacji za kluczowe dla współczesnego modelu myślenia i pracy dziecięcego psychologa klinicznego, ponieważ pozwala dostrzec złożoność funkcjonowania dziecka oraz środowiska, w którym się ono rozwija. Pojęcie relacji rozumiane jest tu szeroko i odnosi się zarówno do więzi między dzieckiem a rodzicami, jak i kontaktu dziecka oraz jego opiekunów z psychologiem (psychoterapeutą), a także relacji psychologii klinicznej dziecka z innymi obszarami nauki. Najwięcej miejsca poświęcono relacjom dziecka z rodzicami, które w świetle aktualnej wiedzy mają decydujące znaczenie dla rozwoju.