W drugim tomie edycji dorobku dochodzenia katyńskiego Izby Reprezentantów Stanów Zjednoczonych prezentujemy europejską część prac komisji Maddena. Po przesłuchaniach w Stanach Zjednoczonych członkowie komisji stwierdzili, że nie mogą prowadzić skutecznie śledztwa bez wysłuchania dostępnych tylko w Europie świadków. W marcu 1952 r. komisja zwróciła się do Izby Reprezentantów z projektem rezolucji Izby nr 539, dającej zgodę na przyjmowanie zeznań za granicą. 11 marca 1952 r. Izba Reprezentantów większością głosów zaaprobowała rezolucję nr 539. Dziewięć dni później Izba przyjęła jeszcze rezolucję nr 556, zabezpieczającą sześćdziesiąt pięć tysięcy dolarów na poczet dalszych kosztów dochodzenia katyńskiego. Uchwalenie rezolucji Izby nr 539 otworzyło przed komisją Maddena nowe możliwości działania za oceanem. W kwietniu 1952 r. komisja przeprowadziła dwie serie przesłuchań, pierwszą w Londynie, drugą we Frankfurcie nad Menem, a jej podkomisja udała się do Neapolu. W Anglii, Niemczech i we Włoszech zeznawali m.in. najważniejsi przebywający na wychodźstwie polscy politycy i wojskowi, niemieccy generałowie oraz czterej członkowie Międzynarodowej Komisji Lekarskiej, która w 1943 r. potwierdziła odpowiedzialność sowiecką za zbrodnię z 1940 r. Zapisy odbytych poza Stanami Zjednoczonymi obrad zapełniły czwartą i piątą część oryginalnej edycji protokołów z 1952 r. W tomie tym Czytelnik odnajdzie wszystkie złożone w Europie zeznania i wiele dokumentów załączonych do protokołów.