Dzień 18 listopada 1593 roku, kiedy to kopuła bazyliki watykańskiej została zwieńczona krzyżem, jest uważany za symboliczny początek epoki baroku w Watykanie. Nicią przewodnia nowego stylu, jaki się kształtował w ceremoniałach, w architekturze, w sztukach figuratywnych, w muzyce, a nawet w planie ogrodów, było tworzenie czegoś innego i zaskakującego. I tak oto Pałac Apostolski, Bazylika św. Piotra, a także okazały plac i ogrody zostają ze sobą scalone, w ten sposób powstał niezwykły kompleks, który stał się miejscem sprawowania ceremonii religijnych. Niniejszy album stanowi wspaniałą ilustrację piękna i treści epoki baroku, która w Watykanie zostawiła tak wielką ilość znamienitych pamiątek, kształtowanych przez genialnych artystów, potrafiących wyzwolić swoją kreatywność i zerwać z uzależnianiem od mistrzów przeszłości.
Publikacja składa się z wprowadzenia i pięciu rozdziałów opracowanych przez wybitnych znawców tematu: rozdz. I Ceremoniał. Potrzeba okazałości (M. Boiteux); rozdz. II Bazylika św. Piotra, plac i kolumnada (G. Wiedmann); rozdz. III Techniki i praktyki budowlane stosowane przy budowie Bazyliki św. Piotra w XVII i XVIII wieku (N. Marconi); rozdz. IV Płac Apostolski w Watykanie (L. Simonato); rozdz. V Ogrody watykańskie (A. Capitelli).