To ostatnia książka z trylogii opisującej fascynujący świat Afryki Południowej, w której autor mieszkał przez wiele lat razem z rodziną.

Książka jest zupełnie inna od pozostałych dwóch (Afrykańskie lapidarium i Afryka przez dziurkę od klucza), wychodząca poza schematy gatunku prozy reportażowej czy podróżniczej. Napisana jest w formie pamiętnika młodego człowieka, który przez całe swoje życie mieszkał z rodzicami w metropolii Johannesburga, a po ukończeniu szkoły średniej i kursu przewodników-rangerów, zostaje ''zesłany'' do najodleglejszej części Parku Narodowego Krugera do odbycia stażu i zdania końcowych egzaminów pozwalających na bycie ''rangerem''.
Jego nowe życie w obozie Pafuri nad Limpopo okazuje się pełne niespodzianek, wyzwań i w efekcie przynosi mu również zmiany w życiu osobistym.

Pamiętnik jest napisany z dużą dozą humoru. Opisuje busz i zwierzęta tam żyjące jak również turystów z całego świata, którzy odwiedzają to miejsce.

Książka o nieoczekiwanym zakończeniu obfituje w zabawne historie, zawiera wiele ciekawostek z życia codziennego w RPA, jej historii. Jest też przeglądem tego, jak wygląda ten kraj 20 lat po pierwszych wolnych wyborach w 1994 roku.