Zakazana strefa rozciągająca się wokół Czarnobyla to straszne miejsce, w którym ucichły zegary i słychać tylko brzęczenie liczników Geigera. Wciąż jednak istnieje tam przyroda, która z potężną siłą odzyskuje władzę nad opuszczonymi wsiami i miastami. Choć od wybuchu reaktora w elektrowni atomowej upłynęło już kilka lat, naukowcy wciąż starają się ustalić, jakie procesy zachodzą na skażonych terenach.
Pewnego dnia zjawia się tam Katarina. Jest biologiem i będzie pracować w międzynarodowym instytucie badawczym. W zespole znajduje się też Grigorij, Ukrainiec, który dorastał w okresie istnienia Związku Radzieckiego. Oboje z Katariną zakochują się w sobie, a ich pełen emocji związek wywołuje całą serię zdarzeń, które mają wpływ na pracę i stosunki panujące w całym zespole badawczym.
Wśród budzącej niepokój przyrody Katarina i Grigorij coraz bardziej zbliżają się do pewnego bolesnego punktu, w którym daje o sobie znać przeszłość... Naukowa rzeczowość będzie musiała stanąć do walki z tym, co nieracjonalne, a rozum zmierzy się z uczuciem.

„To powieść, która wymaga refleksji: poetycka i wnikliwa, nie ma w niej ani jednego zbędnego lub brakującego słowa, jest tak zrozumiała i wyraźna jak odcisk stopy, a przy tym tak nieodgadniona jak proroctwo”. - ÅM Hellman, „Blekinge Läns Tidning

„Czarnobyl to jeden z trzech głównych bohaterów tej książki – cichy i zagadkowy byt napędzany radioaktywnością i radziecką mistyką jest czymś więcej niż tylko fundamentem kryzysów i łamania moralnych zasad przez głównych bohaterów. Madeleine Hessérus wraz z grupą ukraińskich naukowców osobiście odwiedziła «zakazaną strefę». Imponujące wyniki jej podróży badawczej są widoczne w powieści: strefa została w niej przedstawiona jako miejsce kipiące życiem, a przez to kuszące i zakazane”. - Josefin Holmström, „Svenska Dagbladet

„Madeleine Hessérus znalazła subtelny i niesamowicie fascynujący sposób, by sportretować to, jak potrafi się załamać nasze postrzeganie rzeczywistości”. - Bodil Juggas, „Arbetarbladet

Madeleine Hessérus zadebiutowała w 1997 roku. Jest autorką dramatów, zbiorów opowiadań i powieści: Till Isola (2004) oraz Staden utan kvinnor (2011). Jej książki, tłumaczone na wiele języków, uzyskiwały wspaniałe recenzje. Zanim zaczęła pisać W cieniu Czarnobyla, razem z grupą ukraińskich naukowców odwiedziła zakazaną strefę rozciągającą się wokół Czarnobyla.