Dopełniający tryptyk (?O pisaniu? i ?O kotach?) tom ?O miłości? to zbiór poezji zarazem surowej i delikatnej, portretujący Starego Świntucha w chwilach największej słabości i gwałtownej zawziętości, w dziedzinie bliskiej każdemu z nas. Charles Bukowski był człowiekiem pełnym pasji i niespokojnym, przez jednego z wydawców nazywanym wręcz ?płomiennym szaleńcem?. W ?O miłości? widzimy Bukowskiego zmagającego się z zawiłościami i uniesieniami miłości, żądzy i namiętności. Krążący pomiędzy brutalnością i łagodnością, wrażliwością i oschłością, Bukowski odsłania miriady odcieni miłości ? jej egoizm i narcyzm, jej nieprzewidywalność, niepojętość i udrękę, i wreszcie - jej prawdziwą radość, hart i moc odkupienia. Bukowski pisze o miłości błyskotliwie i celnie ? często dowcipnie, czasami z przekorą lub ulotną słodyczą. ?O miłości? odsłania Bukowskiego jako mężczyznę i artystę; nieważne czy pisze o swojej córce, kochance, przyjaciołach czy pracy. Miłość jest dla Bukowskiego pryzmatem, przez który patrzy na świat i który pozwala nie tylko widzieć go w całej wspaniałości i grozie, ale też odnaleźć w nim swoje miejsce. W swych obserwacjach pozostaje niezmiennie boleśnie szczery, wzruszająco otwarty i refleksyjny. ?Moja miłość jest kolibrem, który na cichą chwilę przysiadł na gałęzi?, pisze Bukowski, ?podczas gdy kot właśnie się zakrada?. Brutalnie szczere, przeszyte humorem i patosem, ?O miłości? odkrywa najbardziej osobiste i wrażliwe oblicze Bukowskiego.