Książka wskazuje na doskonałe zrozumienie współzależności między odkrywaniem a kreowaniem w myśli humanistycznej. Zamiast wykluczania i wypierania minionych paradygmatów badawczych raczej włącza się ich przeformułowane składniki płynnie w nowy dyskurs akademicki. Bardzo jasno zmierza autor w stronę aksjologicznego ładu, który określa kształt człowieczeństwa, czyli odpowiada na pytania, jak, wobec czego, w jakim celu jest się człowiekiem. Nacechowana etycznie antropologia zmierza do uporządkowanego obrazu uniwersum. Rafał Brasse przekonująco odwołuje się do zmartwychwstania, zbawienia, wieczności, wysublimowanej duchowości jako celów takich poetów, jak Gajcy, Wojtyła, przedtem Norwid, a zarazem takich myślicieli, jak Edyta Stein. Dzięki akcentowi położonemu na poetykę i estetykę wydobywa uniwersalne walory liryki ?Topora? z pokolenia Kolumbów. Prof. dr hab. Dorota Heck Książka Rafała Brassego stanowi nowe odczytanie twórczości poetyckiej przedstawiciela pokolenia Kolumbów, dotychczas omawianą w stopniu niepełnym i pozostającą w cieniu dorobku Krzysztofa Kamila Baczyńskiego. Praca Brassego przekonuje, iż taki stan zmarginalizowania w kanonie literatury XX wieku należy zmienić, dowodząc wielkości i głębi tej poezji. Niewątpliwym wkładem autora w badanie liryki Tadeusza Gajcego jest próba aplikacji metody krytyki tematycznej do badań nad doświadczeniem duchowym oraz niezmiernie istotne i wartościowe poznawczo rozpoznania światów przedstawionych przez głębokie analizy i przekonujące interpretacje wszystkich aspektów obrazowania symbolicznego. Ponadto rzetelnie i zarazem atrakcyjnie przeprowadzony wywód naukowy jest swego rodzaju popisem zastosowania metody arcytrafnie dobranej do badanego materiału. Prof. dr hab. Piotr Michałowski