W kolejnym tomie Dzieł zebranych Jana Pawła II - po encyklikach (t. I) i adhortacjach (t. II) - ukazują się listy Ojca Świętego. Dokumenty te mają wysoką rangę doktrynalną.
Niniejszy tom stanowi przemyślany - i bardzo obszerny - wybór z obfitej korespondencji oficjalnej Ojca Świętego. Pominięta została jedynie prywatną korespondencję Papieża, a także nieliczne listy dotyczące spraw partykularnych.
Listy Jana Pawła II podzielone są na osiem kategorii:

1. Listy dotyczące problemów współczesnego świata;
2. Listy o treści ekumenicznej i międzyreligijnej;
3. Listy z okazji wydarzeń historycznych;
4. Listy w kwestiach wiary i życia chrześcijańskiego;
5. Listy poświęcone postaciom świętych;
6. Listy dotyczące problemów wewnątrzkościelnych;
7. Listy do Kościoła w Polsce;
8. Listy do kapłanów na Wielki Czwartek.

Warto pamiętać, że kategorie te mają charakter umowny - niektóre pisma Papieża są tak bogate w treść, że można je zakwalifikować do kilku grup jednocześnie.

fragment wstępu redakcji


Listy koncentrujące swoją uwagę na współczesnej problematyce wyjątkowo doniosłej i aktualnej, poddające ją wszechstronnej analizie teologicznej i przedstawiające wynikające z niej wnioski, można nazwać klasycznymi listami apostolskimi, a więc wystąpieniami papieskimi wysokiej rangi, zbliżonymi pod względem znaczenia do encyklik.
Drugi rodzaj obejmuje listy o mniejszej randze teologicznej, co nie oznacza, że nie zawierają one pięknych i głębokich treści. Można by je określić jako ?pisma doraźne?, napisane pod wpływem wydarzeń o węższym wymiarze. Pierwszorzędne znaczenie ma partykularny zakres ich treści, skierowanej do określonych adresatów, bądź związanej z jakąś szczególną okolicznością. Zawsze jednak jest to słowo Następcy św. Piotra, pełniącego swoją misję zawartą w owym programowym - szczególnie istotnym dla obecnego Papieża - nakazie: ?Umacniaj braci!?.
Redakcja za klucz przy dokonywaniu wyboru przyjęła doniosłość treści danego listu i uniwersalność jej przeznaczenia.
Ze względu na treściową zawartość całego tomu, publikacja ta winna się znaleźć nie tylko w bibliotekach duszpasterzy i kapłanów, ale i licznej rzeszy ludzi świeckich, dzielących z duchowieństwem trud katechizacji.