Tytułowi Cytadelowcy, to polska część mieszkańców, która została zmobilizowana do walki przez Sowietów. Werbunek ten doprowadził do wzmocnienia Armii Czerwonej o około 2000 mężczyzn (mobilizacji podlegała tylko męska część miejskiej społeczności). Proces ten miał miejsce pod sam koniec walk o Poznań – kiedy to w rękach niemieckich pozostawał już tylko Fort Winiary, usytuowany w sercu miasta. Fort ten zwany potocznie Cytadelą sprawił, że po zakończeniu drugiej wojny światowej, grupę zmobilizowanych Poznaniaków zaczęto zbiorczo nazywać Cytadelowcami.Z Szelągowskiej wiódł do fosy podziemny tunel. Weszliśmy. Nigdy dotąd o tym nie mówiłem, ale obok nas przechodziły wtedy trójki: uzbrojony Sowiet prowadził dwóch Polaków. Jeden z nich niósł drabinę, drugi wiadro z ropą. Taka trójka wchodziła do fosy. W murze otaczającym Cytadelę były okna, więc oni wchodzili po drabinie i lali w otwory ropę. Potem pod rosyjskim nadzorem wrzucali ogień. W środku – tak mi się wydaje, choć nie jestem pewien – siedziała spędzona tam ludność niemiecka. Dwie trójki wróciły w szczuplejszym składzie, bo wszystko działo się na oczach ostrzeliwujących się Niemców. Ci, którzy wspinali się po drabinie ginęli.