Dla zdecydowanej większości społeczeństwa rodzącej się II Rzeczypospolitej nie ulegało wątpliwości, że odzyskanie niepodległości wymaga szczególnego upamiętnienia i świętowania. Problem w tym, że nawet rzecz tak elementarna, jak ustalenie daty symbolizującej to wydarzenie, okazała się trudna i praktycznie przez całe dwudziestolecie międzywojenne toczył się spór o to, kiedy i jak należałoby fakt ten świętować. A później wcale nie było łatwiej? Tematem tej książki jest historia święta niepodległości w Polsce i w innych krajach Europy Środkowej. Perspektywa obejmująca cały region pozwala umieścić polskie spory w szerokim kontinuum bojów o pamięć. Mieszczą się w nim nie tylko konkurencyjne i potencjalne miejsca pamięci (pielęgnowane przez różne ugrupowania polityczne, mniejszości narodowe i zmarginalizowane grupy społeczne), lecz także procesy wyparcia i odrzucenia skutków Wielkiej Wojny w krajach, które ją przegrały. Autorzy doprowadzają tę opowieść aż do dnia dzisiejszego, kiedy spór o prawo własności do symboli narodowych wydaje się równie gorący jak przed kilkudziesięciu laty.