Buddyjski pogląd "pustki innego" (szentong) uznawany przez wielu za kontrowersyjny, w XVII stuleciu opatrzony został przez rząd tybetański etykietką herezji , co spowodowało zakaz jego rozpowszechniania przez prawie dwa stulecia. Pogląd ten przeciwstawia pustkę relatywnych zjawisk pustce ostatecznej rzeczywistości. Relatywne zjawiska są puste, gdyż nie mają własnej natury - pojawiają się dzięki zaistnieniu odpowiednich przyczyn i warunków. Ostateczna rzeczywistość nie jest takim zjawiskiem. Zgodnie z szentong, jest niezmienna, wieczna, niezłożona i całkowicie pozbawiona wszystkiego, co jest złożone i nietrwałe. Ponieważ jest wolna od wszelkich relatywnych zjawisk, można uznać ją za pustą, czyli wolną od wszelkich splamień.
Za twórcę szentong uważany jest Dolpopa Szierab Gjaltsen, mistrz buddyjski związany z tradycją Sakja. Zwolenikami szentong byli także nauczyciele z linii Kagju i Ningma.
Książka przedstawia rozwój myśli szentong od czasów Dolpopy po współczesne nauki nauczycieli z linii Kagju, zestawiając je z poglądami konkurencyjnej szkoły pustki "własnej natury".