Jej książka o Herbercie jest bowiem barwną opowieścią o życiu Pana Cogito od kolebki po grób, dokumentującą jego kolejne etapy: Lwów, Sopot, Warszawę, Paryż, złożoną z relacji imponującej liczby świadków z najróżniejszych środowisk: szkolnych kolegów, przyjaciół, pierwszej wielkiej miłości i wielu ważnych nazwisk naszej literatury, m.in. Gustawa Herlinga-Grudzińskiego, Jerzego Giedroycia.
Jest też w Panu od poezji to, czego przede wszystkim szukamy w biografiach Herbert prywatny, osobisty, intymny. Dręczony chorobą i cierpieniem, alkoholem, wiecznie w podróży. Pozorny kobieciarz, w istocie bał się kobiet, unikał trwałych z nimi związków.
Autorka odkrywa również mroczne, skrywane przez Poetę, bolesne rany poczucie winy za brak udziału w konspiracji z powodu kalectwa i sromotnej ucieczki ze Lwowa w marcu 1944, gdy jego rówieśnicy szykowali się do walki.