Tomik poetycki Pysznych myśli słowa autorstwa Adama Żemojtela, to dzieło nowatorskie pod każdym względem. Autor, czerpiąc z życia garściami, jest przy okazji bacznym obserwatorem zachowań ludzkich, zagląda w duszę otaczających go osób i pisze - wierszem mówi o zachowaniach i emocjach, które promieniują na niego. Zagłębiając się w naturę ludzką, tęskni do prawdziwej miłości - czystej, pięknej, prawie platonicznej. Również do miłości, z którą nie może się pogodzić do końca. Stąd być może w niektórych wierszach rozterki duchowe, element nieufności, dystansu wobec znajomych i nieznajomych. Spotykajac na swojej drodze ludzi nietuzinkowych, patrzy im w serce i pięknie o tym pisze. Obserwacja ludzkich zachowań pobudza jego wyobraźnię tak mocno, że w tych poruszających tekstach, szczególnie tych o miłości, trudno czasami odróżnić jawę od snu.
Wiersze pisze od piętnastu lat skrzętnie wypełniając biurkowe szuflady, czasem któremuś z nich uda się trafić pod konkretny adres. Swoje twory literackie nazywa wierszotworami, nie lubi, gdy nazywa się go poetą. Po uszy zakochany w swojej dziesięcioletniej córce Zuzannie, której zadedykował ten tomik i która jest największą jego inspiracją. W swoich wierszotworach porusza sprawy wyciągnięte z szarej codzienności, które tylko pozornie wydają się błahymi. Niesamowita lekkość pióra delikatnie acz stanowczo wprowadza adekwatny do treści nastrój, wiodąc melodyjnie poprzez partyturę skrzętnie dobranych nut. Jego literackie twory to niemal w każdym przypadku subiektywne wnioski i konkretne przesłanie. Potrafi niepostrzeżenie wywoływać łzy i atakować śmiechem. Jest inny w każdym calu, ale i przystępny w swoich formach. Jak mówi pisze dla własnej przyjemności i traktuje ten proceder jako nieodłączną zabawę w swoim barwnym i nie pozbawionym trosk życiu. Prześmiewca doczesnej głupoty nazywany w bliskich mu kręgach współczesnym Stańczykiem.