Tezy książki koncentrują się wokół pytań o modernistyczne praktyki przedstawiania choroby psychicznej (jako obiektywnego biomedycznego faktu i kulturowo ukształtowanego fenomenu), związki między nią a płcią bohaterów (dyskurs feministyczny pozostaje jednym z tych, dla których badany fenomen nie jest obojętny), sposoby językowego kształtowania tekstu. Literatura dostarcza tekstualnych przykładów doświadczenia defektywnego, ukształtowanych literacko, przekształconych estetycznie, zapośredniczonych w tekście defektów. Zadaniem badawczym jest więc interpretacja literackich defektów, wyabstrahowanych z rzeczywistości i ulokowanych w kontekście, a także próba odpowiedzi na pytania, czym jest defekt i jak przebiega jego tematyzacja oraz jaką tożsamość posiada w ukraińskich modernistycznych utworach tekstowy podmiot defektywny.