Czerwona Pomoc w Polsce była sekcją komunistycznej Międzynarodowej Organizacji Pomocy Rewolucjonistom (MOPR), powołanej na IV Kongresie Kominternu w 1922 roku. W teorii organizacja ta miała być masowym ruchem działającym na rzecz pomocy więźniom politycznym na całym świecie. Prócz tego prowadziła działalność polityczną i propagandową. W Polsce Czerwona Pomoc była organizacją nielegalną. Działała w ścisłym związku z Komunistyczną Partią Polski, mimo haseł o pozapartyjnym charakterze. Czerwona Pomoc w Polsce potencjalnie mogła odegrać dużą rolę w kształtowaniu postaw prokomunistycznych, zwłaszcza w organizowaniu jednolitego frontu. Nigdy nie stała się jednak organizacją masową, co zakładał Komintern, ani znaczącą siłą poza partyjną. W praktyce stanowiła jedynie przybudówkę partii komunistycznej. Książka przedstawia zarys dziejów i funkcjonowania organizacji Czerwonej Pomocy w Polsce głównie w oparciu o materiały przechowywane w archiwach rosyjskich. Opisane zostało powstanie MOPR i polskiej sekcji MOPR oraz jej kierownictwo, tło działania w Polsce, liczebność, struktury j finansowanie, główne obszary działalności, jak pomoc więzienna, obrona komunistów przed sądem, kampanie propagandowe i polityczne oraz udział w akcji jednolitofrontowej w drugiej połowie lat 30., a także zwalczanie działalności Czerwonej Pomocy w Polsce zarówno przez siły bezpieczeństwa państwa, jak i w warstwie informacyjnej i kontrpropagandowej.