Reporterska opowieść o 4 czerwca 1989 roku – o dniu pierwszych częściowo wolnych wyborów parlamentarnych z perspektywy niedużych miast i drobnych spraw.

O codzienności. O miesiącach tuż przed wyborami i tuż po wyborach. O problemach, z którymi borykali się Polacy w 1989 roku – zapaści gospodarczej, fatalnym zaopatrzeniu, rosnących cenach. O oczekiwaniach i nadziejach. O wielkiej zmianie, ale też o tym, że kiedy działa się Historia, ludzie byli zajęci sobą – zakochiwali się, urządzali mieszkania, martwili o pracę i pieniądze, szykowali do występu na festiwalu.

O ludziach, którzy się angażowali, uczestniczyli w kampanii albo chociaż z przekonaniem głosowali, o tych, którzy się bali, i o tych, którzy pozostali obojętni. O weryfikacji pojęć „wszyscy” i „nikt” – dobrze znana historia rozpisana na głosy zwykłych ludzi brzmi nieco inaczej niż w podręcznikach. O pamięci, a właściwie jej zawodności. I wreszcie o polityce, bo w końcu polityką się żyło, czy się tego chciało, czy nie.

Ale o tym opowiadają lokalni działacze Solidarności i członkowie PZPR patrzący na Warszawę z dystansu. To książka, która nie pomijając pierwszoplanowych aktorów politycznego przełomu, oddaje głos głównie statystom.

W książce Aleksandry Boćkowskiej jest wszystko, co najbardziej lubię w reportażach historycznych – ożywa pamięć, nabiera kolorów, przywołuje dawne emocje tak, że możemy dotknąć przeszłości. Autorka zabiera nas w podróż do czasów, z których tak bardzo byliśmy dumni, zanim ich nam nie obrzydzono.

Poznajemy zapomnianych szlachetnych bohaterów, którzy właśnie wyruszają zniszczyć Czerwonego Potwora. I choć nie mają najmniejszych szans – pokonują Potwora w nierównej walce. Rok 1989 to jedna z najważniejszych chwil naszej historii. To najpiękniejsze wspomnienia mojej młodości, które teraz dzięki książce znowu ożyły. Po lekturze zostaje pewna gorzka refleksja. Jak to możliwe, że zmarnowaliśmy taki potencjał? - Cezary Łazarewicz