Przenikliwa i gorzka wiwisekcja warunków ludzkiej egzystencji w epoce zglobalizowanego kapitalizmu. Autor podejmuje zagadnienia ludzkich odpadów szczególnie bezrobotnych i uchodźców, zarządzania strachem jako nowej formy sprawowania władzy politycznej, oraz niezbywalności utopii w jej dawnym kształcie wizjonerskiego projektu. Na szczególną uwagę zasługują błyskotliwe analizy problemu uchodźców we współczesnym świecie i dwuznacznej roli organizacji humanitarnych, a także szerzącej się w Polsce i na świecie mody na strzeżone osiedla i jej negatywnych skutków społecznych.

Zygmunt Bauman urodził się w 1925 roku w Poznaniu. Socjolog i filozof, emerytowany profesor Uniwersytetu w Leeds (Wielka Brytania) i Uniwersytetu Warszawskiego. Jest autorem kilkudziesięciu książek polskich i angielskich, tłumaczonych na kilkanaście języków. Za pracę Nowoczesność i Zagłada (wyd. ang. 1989, wyd. pol. 1992) otrzymał Europejską Nagrodę Amalfi w dziedzinie nauk społecznych oraz Nagrodę im. Theodora W. Adorno, przyznawaną we Frankfurcie nad Menem. Po polsku ukazały się m.in. następujące jego książki: Etyka ponowoczesna (1996), Socjologia (1998), Globalizacja (2000), Życie na przemiał (2004), Europa niedokończona przygoda (2005), Płynne życie (2007), a nakładem Wydawnictwa Sic!: Ponowoczesność jako źródło cierpień (2000, 2004), O pożytkach z wątpliwości rozmowy z Keithem W. Testerem (2003) oraz Społeczeństwo w stanie oblężenia (2006).