Przewodnim tematem książki jest instytucjonalny krajobraz transformacji po 1989 roku w Europie Środkowej i na Bałkanach. Autorzy i autorki tekstów zawartych w tomie pokazują, w jaki sposób namysł nad instytucjami może pomóc w rozpoznaniu źródeł, wzorców i kierunków transformacji w kontekście ich uwarunkowań geopolitycznych, lokalnych oraz ideologicznych. Z tekstów, dotyczących tak zróżnicowanych zjawisk, jak kształtowanie się podstaw społeczeństwa obywatelskiego, stanowienie instytucjonalnych form politycznej oraz kulturowej podmiotowości grup mniejszościowych, reinterpretacje przeszłości czy pamięć społeczna, wyłania siętransformacyjna mapa instytucji. Jako emanacja nowej rzeczywistości i stabilizator praktyk społecznych instytucje te są znakiem przemian w sposobach funkcjonowania i rozumienia sfery publicznej: podmiotowości jej aktorów, strategii działania w jej obrębie i sposobów organizacji.