Książka jest zaproszeniem do podjęcia badań etnograficznych w naukach dotyczących komunikacji. Jest to dopracowana konstrukcja teoretyczna, wkraczająca na teren życia społecznego i podejmująca obserwację komunikacji w działaniu.. Intencją książki jest pomóc badaczom w uczeniu się dostrzegania komunikacji w słowach i gestach życia codziennego. Pojawienie się antropologii komunikacji jako dziedziny nauki opiera się badaniach terenowych: podróżach turystycznych, zwiedzaniu muzeów i wystaw. Jest to przede wszystkim spojrzenie entomologiczne i emfatyczne na społeczność ludzką.
Telegraficznej koncepcji komunikacji Winkin przeciwstawia koncepcję orkiestralną, opracowaną przez takich badaczy jak Gregory Bateson i Ray Birdwhistell. Proponuje swoją antropologię komunikacji opierając się na koncepcjach Della Hymesa i Ervinga Goffmana. Daje rady praktyczne i przykłady badań prowadzonych z perspektywy obserwatora uczestniczącego (Maroc, Italie, USA). Dla Winkina komunikacja jest darem/przeciw-darem oraz wyczynem kultury.