Punktem wyjścia są dla autorki jej rozmowy z kobietami urodzonymi z zespołem Turnera, szczególną „kondycją genetyczną” wywołującą różne niejednoznaczne zmiany w budowie i funkcjonowaniu organizmu. Głosy rozmówczyń łączy zaś z własnym doświadczeniem życia z niepełnosprawnością.

Książka Marii Reimann idealnie wpisuje się w hasło „nic o nas bez nas”, które na swoje sztandary wziął ruch na rzecz niezależnego życia osób z niepełnosprawnością. […] „Nie przywitam się z państwem na ulicy” jest obowiązkową lekturą dla wszystkich zajmujących się tematem szeroko rozumianej różnorodności i tożsamości. - Mateusz Różański, „Integracja”

Powiedzieć, że książka Marii Reimann znakomicie realizuje postulaty autoetnografii ewokatywnej, to powiedzieć za mało. Jest ona niezwykle przejmującym literackim zapisem doświadczenia badawczego i życiowego antropolożki z zanikiem nerwu wzrokowego, a zarazem zrelacjonowanego jej doświadczenia dziewcząt i kobiet z wrodzoną kondycją genetyczną diagnozowaną jako Zespół Turnera. Zapis ten ma nam – mówiąc „nam”, mam na myśli zwłaszcza osoby (pełno)sprawne – dać wgląd w kwestię niepełnosprawności, jej przeżywania, ale też jej społecznego wytwarzania i podtrzymywania. - dr hab. Dorota Hall, Instytut Filozofii i Socjologii PAN