Czas darowany nam kontynuacja losów bohaterek Sagi Barbary Rybałtowskiej, opisanych w książkach Bez pożegnania, Szkoła pod baobabem, Koło Graniastei Mea culpa.

Życie, jakie by nie było, zawsze jest silniejsze od śmierci powiedziała niedawno Zofia do córki. I to zdanie okazało się myślą przewodnią ich dalszych losów. Kasia doświadcza tego powoli lecząc się z traumy. Praca, nowe podróże i wypadki tworzą nowe przypadki, nowe spotkania i uśmiechy losu. W przaśnej peerelowskiej rzeczywistości, w trosce przyszłość rodziny, Zofia coraz bardziej musi liczyć tylko na siebie.

Niespokojny, pełen trudnych momentów dla Polski rok 1968, w sferze osobistej daje się bohaterkom we znaki.

Kiedy mija, okazuje się, że warto było go przeżyć, żeby docenić to, co życie może jeszcze podarować i co w nim najważniejsze. W lata siedemdziesiąte Kasia wchodzi z nadzieją, ale Jak to się skończy dowiemy się z tomu następnego, pod takim właśnie tytułem.