Wspomnienia Ireny Jabłońskiej-Kaszewskiej (1927-2014) to opowieść obejmująca kilka epok w dziejach naszego kraju. Autorka przyszła na świat w rodzinie gdańskiej Polonii, w środowisku świadomym swojej tożsamości i polskości. Po dojściu Hitlera do władzy wraz z rodzicami zamieszkała w Toruniu. Kolejne rozdziały wiodą czytelnika przez lata trzydzieste aż po dramat 1 września 1939 r., chaos ewakuacji i pierwszych tygodni wojny. Lata okupacji rodzina Jabłońskich spędza w Toruniu, a po zakończeniu wojny w 1945 r. wraca do Gdańska. Tłem opowieści o życiu prywatnym jest historia odradzającej się gdańskiej Akademii Lekarskiej (od 1950 r. Akademii Medycznej), w której autorka przepracowała niemal pięć dekad. To właśnie z perspektywy tego środowiska obserwujemy "polskie miesiące" - rok 1968, 1970, 1980 i wprowadzenie stanu wojennego. Wraz z przełomem politycznym Okrągłego Stołu i wyborów czerwcowych wchodzimy w lata dziewięćdziesiąte XX w. - dla autorki był to czas intensywnej pracy samorządowej, ale i rozczarowań nową rzeczywistością po roku 1990.

Jednym z głównych bohaterów wspomnień Ireny Jabłońskiej-Kaszewskiej jest Gdańsk, dlatego dla każdego gedanisty powinny się one stać lekturą obowiązkową.