Przedmiotem kolejnej książki wydanej w serii „Scripta Philosophiae Classicae” jest rozumienie cnoty-arete jako sposobu spełniania się człowieka w życiu indywidualnym: w dziedzinie poznawczej, moralnej, twórczej i religijnej. Arete rozumiana jest tu jako sprawność ludzkiego działania, dzięki której człowiek może osiągnąć doskonałość stając się, wedle klasycznego ideału życia, „pięknym i dobrym”. Cnota, będąc usprawnieniem działania w różnych sferach życia ludzkiego, stanowi o możliwości spełnienia się człowieka, zwanego szczęściem. Autor analizuje teksty Platona i Arystotelesa i w oparciu o odmienne koncepcje człowieka obu filozofów wydobywa poszczególne składniki aretologii, sygnalizuje podobieństwa i różnice obu ujęć. Sięgając do antycznych źródeł aretologii i pedagogiki, autor ukazuje rolę cnoty-arete w osiąganiu doskonałości moralnej człowieka oraz przy okazji również bogactwo i aktualność klasycznych rozwiązań.