W książce przeanalizowano sposoby rozumienia cielesności człowieka obecne u autorów (głównie) nurtu filozofii realistycznej i zaproponowano wprowadzenie do filozofii człowieka (antropologii filozoficznej) kategorii organizmu, obecnej w filozofii niemal od samych jej od początków. Nowością jest próba umiejscowienia organizmu w strukturze bytowej człowieka. Organizm jest rozumiany jako specyficzna całość, ale stanowiąca charakterystyczny dla człowieka układ przypadłości, zapodmiotowany w całości wyższego rzędu – w ludzkiej substancji – osobie. Sama zaś substancja w tradycyjnym rozumieniu jest kompozycją formy (duszy) i ciała (organizowanej przez formę materii). Takie rozumienie cielesności człowieka skłoniło autora do ponownego przemyślenia początków życia człowieka (oraz możliwych rozumień grzechu pierworodnego), śmierci (oraz związanego z nią zmartwychwstania), jak również bardziej szczegółowych problemów związanych z cielesnością, jak transplantacje organów. W zakończeniu Autor zarysowuje możliwość spojrzenia z tej perspektywy również na zagadnienie ludzkiej płciowości