Jeszcze do niedawna w Japonii uważano, że fundamentem badań nad japońską literaturą klasyczną są studia nad waka, czyli nad pieśnią japońską, zwłaszcza nad formą krótkiej pieśni tanka, komponowanej w Japonii od co najmniej półtora tysiąca lat. Jej rozwój przypada na czas rozkwitu kultury arystokratycznej epoki Heian i na początek nowej epoki samurajskiej Kamakura, a mówiąc ściślej - na wieki X-XIII.