Poeta zaprasza w świat na pozór dawno miniony, pulsujący rytmami przedawnionych dylematów miłości i śmierci, ujawniając jego zdumiewającą aktualność w uniwersalnej perspektywie egzystencji, którą niezmiennie wyznaczają Eros i Tanatos. Kunszt frazy i wiersza oddala nas od codzienności kolokwialnego języka, otwierając pokryte rdzą bramy doniosłego sensu. Można tę fascynującą przygodę ze słowem, zarówno pisanym, jak potem czytanym, porównać z doświadczeniem odkrywcy, ale wyprawy Bogusława Kierca wiodą w nieznane; są poszukiwaniem, zamiast odpowiedzi, nieoczywistości. Czasoprzestrzenne ramy akcji lirycznej wyznaczają: najpierw szpital, potem camping, wreszcie pejzaż morskiego wybrzeża ? prawdopodobnie miejsca rekonwalescencji i sanatorium; ale realne Tu i Teraz rozmywają senne marzenia (także w narkozie), wzbierająca w stanach kryzysu pamięć i pobudzona wyobraźnia. Poetycki pamiętnik choroby notuje bezpośrednie doznania ciała, ale akompaniuje mu literacki teatr spotkań miłości z umieraniem, pełen barokowych konceptów grozy i groteski, paradoksów i oksymoronów. z posłowia Piotra Michałowskiego