Autorami pracy jest dwóch majorów Wojska Polskiego - Karol Kleczke i Władysław Wyszyński. Opisują oni zasady sztuki fortyfikacyjnej zarówno w ujęciu historycznym, jak i w sobie współczesnym. Przedstawienie tła historycznego ma jedynie posłużyć wyjaśnieniu pewnych zjawisk. Autorzy natomiast chcieli zobrazować przede wszystkim ówczesny stan i zadania fortyfikacji stałej. W pierwszej części publikacji zamieszczono informacje ogólne: podano zasady rozbudowy fortyfikacji i ich wykorzystanie w różnych konfliktach zbrojnych, omówiono najbardziej znane zespoły fortyfikacyjne, przedstawiono historię walk o fortyfikacje, a także opisano fortyfikacje w Polsce przedrozbiorowej. Część druga zawiera szczegółowe informacje dotyczące fortyfikacji stałych. Omawia materiały stosowane przy ich budowie, budynki i pomieszczenia, które wchodzą w skład takiego obiektu, sposoby wzmacniania i modernizacji obiektów wybudowanych zarówno przez 1885 roku, jak i po nim. Wiele miejsca poświęcono tutaj też roli fortyfikacji stałej w I wojnie światowej. Opisano również wpływ doświadczeń wojennych na technikę budowy obiektów fortyfikacyjnych i nowe idee, które pojawiły się w tej dziedzinie po 1918 roku. Ostatnie dwie części poświęcone są fortyfikacjom na terenach specjalnych - na wybrzeżu i na obszarach górskich.