Akcja czwartej powieści Messud, Dzieci Cesarza, rozpoczyna się w bardzo niepewnym historycznie momencie: tuż po pęknięciu ogromnej bańki spekulacyjnej lat dziewięćdziesiątych, a przed 11 września. Trójka głównych bohaterów, trzydziestolatków, znajduje się w przełomowym momencie swego życia. Nie są już najmłodsi, ale jeszcze nie czują się zupełnie dorośli. Danielle, producentka telewizyjna, marzy o pracy przy ambitnych projektach, tymczasem zajmuje się takimi tematami jak liposukcja. Julius pracuje jako krytyk literacki i choć kreuje się na znaną osobistość, w rzeczywistości dorabia jako pomoc biurowa. Marina, choć otrzymała lukratywny kontrakt na książkę, wraca na garnuszek rodziców, bez pracy, z niedokończonym rękopisem. W tym właśnie momencie w ich życiu pojawiają się dwie kluczowe postacie: Ludovic Seeley, wydawca, dla którego nie istnieją żadne świętości i który planuje serię rewolucyjnych artykułów, oraz Bootie, pulchny dwudziestolatek, kuzyn Mariny, naiwnie przekonany, że przybył do wielkiego miasta, by odnieść sukces.

Claire Messud, powieściopisarka, której perfekcję określa się jako „niemal fenomenalną” („New York Times Book Review”), a literacką dojrzałość jako „przewyższającą większość pisarzy pokolenia” („San Francisco Chronicle”). Wśród licznych nagród przyznanych autorce na uwagę zasługuje Encore Award of the Society of Authors za The Last Life (1999). Powieść When the World Was Steady (1994) znalazła się wśród finalistów prestiżowego konkursu PEN/Faulkner Award. Messud została również nagrodzona przez Guggenheim fellowship. Dzieci cesarza w pięć dni po amerykańskiej premierze trafiły na drugie miejsce listy bestsellerów internetowej księgarni Amazon.