Centralnym problemem książki jest wzajemne oddziaływanie jednostek i instytucji publicznych w procesach zmiany na rzecz równości kobiet i mężczyzn. W publikacji autorka analizuje lokalny przypadek praktycznej realizacji strategii gender mainstreaming – włączania perspektywy równości płci do systemu zarządzania funduszami unijnymi w Polsce w latach 2007–2013.

Praca prezentuje trzy główne zagadnienia. Po pierwsze, wskazuje czynniki, które umożliwiły zmianę – zainicjowanie i wdrożenie nowych instrumentów nominalnie powiązanych ze wspieraniem równości płci. Po drugie, analizuje, co faktycznie zmieniło się pod wpływem realizacji równościowych reform i jakie były długofalowe konsekwencje wprowadzonych zmian. Po trzecie, próbuje zmierzyć się z oceną tego procesu, zarówno z perspektywy oczekiwań biurokracji, jak i feministek zaangażowanych we współpracę z państwem.