Na rozprawę składają się interpretacje kilkunastu wierszy, wybranych, jak chce Autor, nieprzypadkowo, bo mających szczególne znaczenie w twórczości mieszkańców oświeconego Parnasu i otwierających perspektywę na nowe odczytanie ich poezji.
Kaliszewski wybrał wiersze, układające się w szczególny obraz oświeceniowego klasycyzmu, który jawi się tu nie tylko jako prąd estetyczny otwarty na wyznania nowoczesności, ale także jako całościowy pogląd na świat i postawa etyczna. Jej decydującym momentem jest pochwała filozofii i wynikającego z praw natury porządku moralnego.[...]
Drobiazgowe analizy umieszczone często w kontekście literatury i filozofii XVIII wieku czynią z problemów podejmowanych w tytułowych utworach zagadnienia ważne dla całej kultury polskiego oświecenia. A po lekturze Parnasu oświeconych można powiedzieć, że jednym z najważniejszych z nich jest zaprojektowanie nowego stylu opisu świata odpowiadającego wyzwaniom nowoczesności.
Z recenzji wydawniczej Zofii Rejman-Pietrzykowskiej