Na przykład świadkowie życia św. Jana Pawła II i jego biografowie podkreślają, że niemal codziennie odprawiał ją jeszcze jako arcybiskup Krakowa. W przerwach zaś pomiędzy wykładami, które prowadził na KUL, rozważał drogę krzyżową w kościele akademickim lub po prostu dyskretnie na korytarzach głównego gmachu. Praktyka odprawiania Drogi krzyżowej ma doniosłe znaczenie dla życia duchowego, gdyż jest zanurzeniem się w samo sedno dzieła odkupienia, a zarazem upodobnianiem się do Zbawiciela. Odprawianie Drogi krzyżowej wyraża nie tylko pokutno- -wynagradzającą postawę chrześcijanina z powodu popełnionych grzechów, które wpisują się w cierpienie Chrystusa, ale jest naśladowaniem Jego postawy: pokory i uniżenia, posłuszeństwa wobec wyroków Bożej Opatrzności, a zwłaszcza miłości i miłosierdzia względem grzeszników. Służy więc wewnętrznej przemianie i uświęceniu. Aby Droga krzyżowa spełniła swoją rolę w budzeniu i ugruntowaniu autentycznych postaw chrześcijańskich, powinna mieć formę osobistej lub zespołowej rewizji życia. Temu celowi służą zaproponowane w niniejszej książce treści rozważań przy kolejnych stacjach, mające przede wszystkim formę bardzo osobistego zwrócenia się do cierpiącego Chrystusa