Książka Bolcia to historia kobiety, która urodziła się w okolicach Grodna w 1920 roku. Cudem uniknęła wywózki na Sybir. Skazana na roboty przymusowe w Prusach Wschodnich, w okolicach dzisiejszych Bartoszyc. W czasie 3-letniego pobytu w gospodarstwie rolnym bałerki przeżywa swoją pierwszą wielką miłość do francuskiego jeńca. Spotykają się ponownie po 25 latach. Po wkroczeniu Sowietów cudem unika rozstrzelania, a potem pohańbienia. Po niewoli u Sowietów chce wrócić do swojego Grodna. Po drodze zapada na śmiertelną chorobę. Kolejny raz cudownie ocalona. Grodno należy teraz do Sowietów. Swoją mamę i resztę rodziny w Grodnie może odwiedzić dopiero po 27 latach. Wraca z powrotem na Prusy do gospodarstwa, w którym pracowała jako przymusowa robotnica. Wychodzi za mąż, mieszka tam, gospodarzy, wychowuje 6-cioro dzieci, przeżywa tragedie rodzinne, które jej nie omijają, aż do swojej śmierci w 2001 r. W 1980 roku jedzie na spotkanie do Niemiec, do swojej bałerki. Odbywa wzruszającą rozmowę z byłą gospodynią. Dowiaduje się o niesamowitym losie mieszkańców Prus Wschodnich przed wojną, w czasie jej trwania i ewakuacji przed nadciągającymi Sowietami.

"Książkę czyta się na jeden raz. Nie można jej odłożyć przed zakończeniem opowieści. Książka wzrusza, ale również jest przesłaniem dla ludzi, którzy teraz narzekają na swój los, finanse, życie. Napisana prostym, przystępnym językiem. Zbiera same pozytywne recenzje od osób, które ją przeczytały. Gorąco polecam" - Leszek Bakun