Fabularyzowana opowieść o życiu bł. s. Julii Rodzińskiej, dominikanki. Niezwykłej zakonnicy, która – sama osierocona w dzieciństwie – przez całe życie z czułością i wielką wrażliwością opiekowała się opuszczonymi dziećmi. Pełniła dzieła miłosierdzia tam, gdzie w ogóle zapomniano, że istnieje miłosierdzie, dając świadectwo miłości bliźniego w niemieckim obozie koncentracyjnym w Stutthofie k. Gdańska (dzisiejsze Sztutowo).

Dzieje życia Rodzińskiej niezwykle plastycznie, wyraziście i barwnie przedstawia po latach jej współsiostra Benedykta Baumann OP. Z kart powieści przebija fascynacja osobą bohaterki – niezwykłą kobietą pełną pasji, życia, wiary w sens tego, co robiła, postacią na tyle nietuzinkową, że pamięć o niej jest wciąż żywa i pociąga swoim przykładem. Ale to nie wszystko. Lektura książki zmusza do postawienia sobie pytań o sens i wartość życia, o granice poświęcenia i otwartości na bliźniego.

Zalety książki:
– przedstawia autentyczną, niezwykle inspirującą postać
– przybliża realia epoki
– wyraziście i barwnie opisuje postaci drugoplanowe, zarówno te rzeczywiste, jak i fikcyjne
– wartka akcja
– pracę nad książką poprzedziły drobiazgowe badania historyczne

Błogosławiona Julia Rodzińska urodziła się w Nawojowej k. Nowego Sącza w diecezji tarnowskiej w 1899 r. Wcześnie straciła rodziców. Jej wychowaniem zajęły się siostry dominikanki. Po skończeniu szkoły wstąpiła do zgromadzenia. Po złożeniu ślubów zakonnych i uzupełnieniu wykształcenia pedagogicznego pracowała w Mielżynie k. Gniezna, Rawie Ruskiej i najdłużej, bo 22 lata – w Wilnie. Całe swoje serce włożyła w rozwój prowadzonego przez siostry dominikanki zakładu dla sierot, którego była kierowniczką. Podczas II wojny światowej prowadziła tajne nauczanie języka polskiego, historii i religii. Organizowała pomoc dla księży emerytów. Była wszędzie tam, gdzie potrzebowano pomocy. W 1943 r. została aresztowana i osadzona w więzieniu na Łukiszkach. W lipcu 1944 r. wraz z transportem więźniów politycznych trafiła do obozu koncentracyjnego w Stutthofie k. Gdańska. Tam, niosąc wsparcie chorym żydowskim kobietom, zaraziła się tyfusem. Zmarła 20 lutego 1945 r. Papież Jan Paweł II wyniósł ją na ołtarze 13 czerwca 1999 r. w Warszawie podczas uroczystości beatyfikacji 108 męczenników II wojny światowej.