Realizm kapitalistyczny zawiera jedną z najlepszych i najbardziej przekonujących diagnoz współczesnego kapitalizmu. Fisher dowodzi, że „realizm kapitalistyczny” to współczesna forma ideologii, w której kapitalizm uległ daleko posuniętej naturalizacji i odhistorycznieniu.

Opisuje też, jak neoliberalna hegemonia instalując „ontologię biznesu” we wszystkich sferach rzeczywistości formatuje niepostrzeżenie nasze pragnienia, aspiracje i nadzieje. Wbrew triumfalistycznej retoryce „efektywności” i „społecznej odpowiedzialności” realizm kapitalistyczny nie przestaje jednak generować systemowych zaburzeń, które w dłuższej perspektywie go destabilizują.

Jest nie tylko przyczyną degradacji środowiska naturalnego i jednym z powodów, dla których mierzymy się z plagą depresji i neuroz, jest również odpowiedzialny za proliferację dużo mniej oczywistych i paradoksalnych zjawisk charakterystycznych dla post-fordowskiej fazy kapitalizmu: rozrostu biurokracji, „PRyzacji” rzeczywistości, sentymentalizacji polityki czy skasowania czasu.

Fisher udanie łączy erudycję, zmysł obserwacji, krytyczną przenikliwość oraz wrażliwość na zjawiska i procesy kulturowe, nie uciekając przy okazji od pytań dotyczących kondycji współczesnej lewicy.

Jak przełamać monopol realizmu kapitalistycznego i przezwyciężyć rodzące się tendencje autorytarne, nie popadając zarazem w paraliżujący tryb nostalgii i bezproduktywnej tęsknoty za państwem dobrobytu, dawno pogrzebanym światem powojennego konsensusu?