Autobiograficzna powieść o życiu ziemiańskiej rodziny wyrzuconej przez splot wydarzeń historycznych na wielkomiejski, warszawski bruk.
Choć powieść jest tylko o losach najbliższych stanowi wszechstronny portret tłumu ludzi, przewijających się przez jej karty. Obok skomplikowanych dziejów rodzin ziemiańskich, Wańkowicz szkicuje krótkie, tragiczne życiorysy młodzieży biorącej udział w powstaniu warszawskim, celne portrety rodaków z ich dziwactwami i śmiesznostkami często łagodzonymi bohaterskimi czynami.