Warszawa, lata 30. XX w. W tajemniczej willi na Czerniakowie mieszka sparaliżowany hrabia Rodryg Orzelski wraz ze znacznie młodszą od siebie żoną. Poznał ją podczas pobytu w uzdrowisku. Wszystko wskazuje na to, że wyszła ona za mąż tylko dla pieniędzy, a swojego męża utrzymuje za pomocą narkotyków w stanie odrętwienia. Czasem nakazuje swojemu lokajowi, kozakowi Iwanowi, fizycznie znęcać się nad małżonkiem. Pewnego dnia do willi dostaje się przypadkiem malarz Krzesz, który szybko zakochuje się w hrabinie. Większym zagrożeniem dla pięknej „wampirzycy” jest córka hrabiego, Zosia, która przybywa do willi po ukończeniu studiów. Willa na Czerniakowie 85. tom Kryminałów przedwojennej Warszawy Fragment książki: – Nie!… nie… Nie pastwcie się nade mną… Zrobię, co każesz… Ja nie chcę umierać… Krzesz nie wahał się chwili. – Otworzyć! – ryknął, wyrżnąwszy z całej siły pięścią w okiennicę. Nie posłyszał na swe wezwanie żadnej odpowiedzi. Również, przywarłszy ponownie do szpary, ze zdumieniem stwierdził, iż mimo jego głośnego uderzenia w deskę, nikt do pokoju nie wchodzi i nieznajomy tam nadal znajduje się sam. Ten tylko, jakby pojmując, że przybywa mu niespodziewana pomoc, jeszcze głośniej zawołał: – Ocalcie mi życie!… Krzesz brzydko zaklął i jął łomotać ze zdwojoną mocą. Lecz i te wysiłki pozostały bezskuteczne. Wydawało się nadal, że poza tajemniczym mężczyzną, nikt w domu nie przebywa. – Cóż to wszystko znaczy? – pomyślał i rzucił się w stronę wejściowych drzwi.