Debiutancki tomik utrzymany w dość ponurym, wprost depresyjnym tonie, ukazujący pewnego rodzaju sentyment wobec śmierci, a jednocześnie strach przed nią; uwypuklający wewnętrzny konflikt człowieka niemogącego odnaleźć się w społeczeństwie, ale także we własnych, często skłóconych myślach. W Niepogodzie ducha Autor podejmuje różnorodną, choć powiązaną ze sobą dużą dawką pesymizmu lub nawet sarkazmu, tematykę – od rozważań egzystencjalnych do niespełnionej miłości, czy też nawet myśli samobójczych.