Czytelnik tej książki dowie się, od kiedy starożytni Grecy zaczęli nazywać nową, intrygującą dziedzinę ludzkiej aktywności intelektualnej – filozofią, a tych, którzy poświęcali się jej z coraz większym zaangażowaniem – filozofami. Będzie mógł prześledzić trwający dziesiątki lat proces, który doprowadził do pojawienia się takich indywidualności, jak Sokrates, Platon czy Arystoteles.

Proces to niespokojny, ciekawy i brzemienny w skutki, o czym świadczy fakt, że rodzące się wówczas filozoficzne dylematy i sprzeczne niejednokrotnie ich rozwiązania dają pożywkę do zażartych sporów również w czasach współczesnych. Autor, relacjonując owe przemiany, stara się odpowiedzieć na wiele pytań szczegółowych, takich jak m.in.:
- czy filozofię odziedziczyli Ateńczycy po swoich przodkach,
- czy w klasycznych Atenach filozofowie byli prześladowani,
- gdzie przebiegała granica między filozofią a sofistyczną erystyką,
- dlaczego Sokrates musiał wypić cykutę,
- czy Platon w istocie był, czy też nie był, dualistą.

Przede wszystkim jednak skupia swą uwagę na drodze, jaką przebywa Platoński filozof, odchodząc stopniowo od codziennej ludzkiej rzeczywistości, a także na jego późniejszym do tej rzeczywistości powrocie, a nawet zaangażowaniu w sprawy bieżącej polityki państwowej.

Polecamy tę pozycję uwadze czytelników.