„Amnezja dziecięca polega na tym, że dzieci nie zapamiętują prawie niczego z pierwszych czterech lat życia. Protezą tej ułomnej pamięci jesteśmy my - rodzice, i chwile, które to my zapamiętamy. Fajnie, gdy się je zapisze, bo inaczej umykają i sprowadzają się do „dziecko zaczęło chodzić jakoś w okolicy roczka”. I teraz wyobraźmy sobie, że te wspomnienia wyłapuje i zapisuje poeta. Taka jest Tacierz”.
Matylda Kozakiewicz, blogerka

„Po lekturze Tacierzy pod marynarką każdego zjadliwego krytyka będę widzieć suknię staruchy, która ze swojego taboretu karci nie swoje dzieci. „Moje niewychowane wiersze” - powiedziała raz Marina Cwietajewa. Sto lat później jej cięty wers znajduje rozwinięcie w tomiku polskiego poety. Michał Zabłocki układa analogie między relacją z tworami natury i z utworami… też natury. Z dziećmi i wierszami. Intryguje. Rozbawia. Wzrusza”.
Józefina Piątkowska, literaturoznawczyni