Sokratesa i jego ucznia Platona powszechnie się ceni za ujęcie wywodu filozoficznego w formę rozmowy. Zwróćmy jednak uwagę na to, że najczęściej w dialogach Platona i Ksenofonta nie dochodzi do konfliktu przeciwnych poglądów. Występujący w nich Sokrates zwykle przekształca rozmowę w rodzaj pogadanki. Pytania, które zadaje, są tak sformułowane, że dopuszczają tylko jedną odpowiedź. Rozmówca nie ma wpływu na przebieg dialogu. Sokrates mógłby równie dobrze mieć na ręce pacynkę, która by potakiwała jego wywodom.Zachowane do naszych czasów pisma Arystotelesa nie mają formy dialogu, ale w wielu z nich, zwłaszcza w Polityce, spotykamy zestawienie różnych racji. Autor, rzec by można, dyskutuje sam ze sobą, wysuwa obiekcje i je zwalcza. Często nie jesteśmy pewni, czy daną tezę przedstawia nam w swoim własnym imieniu, czy jako cudzą opinię lub jako pogląd, który ewentualnie mógłby przyjść komuś na myśl.