Książka stanowi pierwsze tego rodzaju językoznawcze studium poświęcone spuściźnie publicystycznej Dmytra Doncowa (1883-1973). Publicystyka polityczna ukraińskiego ideologa poddana została analizie politolingwistycznej na podstawie ponad stu jego reprezentatywnych tekstów z lat 1910-1944, wyselekcjonowanych na potrzeby studium. Analizę korpusu materiałowego przeprowadzono przy wykorzystaniu instrumentarium politolingwistyki, przyjmując metodę interpretacji faktów językowych w pełnym zanurzeniu społeczno-kulturowym, co pozwoliło na głębsze odczytanie intencji autora tekstów politycznych, także poprzez kontekstową analizę użytych przezeń środków językowych. Na tle dokonanej systematyzacji zjawisk językowych typowych dla twórczości ideologa ukraińskiego „czynnego nacjonalizmu” wyłania się obraz Dmytra Doncowa jako nietuzinkowego publicysty politycznego, który – dojrzale i świadomie posługując się szeregiem środków językowych – nie stroni w działaniach perswazyjnych od zabiegów wartościowania, ironii, manipulacji czy tworzenia konstruktu wroga.