Na początku XXI w. w istniejących strukturach opieki paliatywno-hospicyjnej w Polsce pojawiła się potrzeba nowych metod komunikacji społeczne j i edukacji dotyczącej opieki u kresu życia. Niniejsza publikacja jest analizą zadań zrealizowanych w latach 2002 -2010 przez zespoły pracowników i wolontariuszy Fundacji Hospicyjnej w Gdańsku. Działania koordynowane przez Krajowego Duszpasterza Hospicjów, początkowo podejmowane w Gdańsku, rozszerzono na całą Polskę, co zaowocowało serią projektów edukacji społecznej w zakresie opieki paliatywno-hospicyjnej i rozwojem wolontariatu.
Sposobem analizy hospicyjnych projektów edukacji społecznej stało się podejście biograficzne w perspektywie pedagogicznej. Zebrane w całej Polsce dane ilościowe i jakościowe, a przede wszystkim opisy prezentowanych w tej publikacji doświadczeń, podano analizie metodologią badań w działaniu. Postawiono pytania badawcze, takie jak:
jaki związek mają opisywane działania społeczne poświęcone poprawie jakości opieki paliatywno-hospicyjnej z edukacją całego społeczeństwa na temat potrzeb osób u kresu życia?

czy i w jaki sposób działania te wpływały na jednostki, społeczności lokalne oraz całe społeczeństwo, zachęcając do większej troski o ciężko chorych i ich rodziny? w jaki sposób działania edukacji społecznej poprawiły jakość opieki u kresu życia w środowiskach lokalnych?