Sen o przebudzeniu to już piąty tomik wierszy Tadeusza Krzysztofa Knyziaka, znanego licznej grupie miłośników poezji jako Coobus. Pod tym właśnie pseudonimem literackim (z czasem pojawiło się na okładce również nazwisko) poeta wydaje książki i prezentuje swoją twórczość w mediach społecznościowych i na spotkaniach z czytelnikami. Tych spotkań jest wiele, zważywszy jego zaangażowanie w liczne poetyckie stowarzyszenia i grupy. Jako członek Zarządu Warszawskiego Oddziału Stowarzyszenia Autorów Polskich, w ciągu ostatnich 3 lat sam prowadził spotkania prezentujące innych twórców i pisał dla nich recenzje wstępne do tomików. Aktywny w konkursach literackich, zdobył kilkadziesiąt nagród, co zaowocowało m.in. bogatym zbiorem wydań pokonkursowych i antologii, w których prezentowane są także jego wiersze. Wśród zwycięskich konkursów pojawiała się również proza krótkie, kilkustronicowe opowiadania, które autor przygotowuje obecnie do wydania książkowego. Całość uzupełnia jeszcze satyra, teksty piosenek (obecne na płytach zaprzyjaźnionych wykonawców), jak również wiersze dla dzieci.
Wiersze Coobusa cechuje różnorodność form i stylów, co jest zapewne wynikiem aktywnego przebywania w poetyckiej cyberprzestrzeni, gdzie różne i wszechstronne są oczekiwania odbiorców. Początki pisania (2007 rok), to czysta liryka, w której sam się cudownie odnajdywał. Wraz z wchodzeniem w bardziej wymagające środowiska, dostosowywał swój styl do trudniejszych i dojrzalszych wyzwań. Obok miniatur, które są kwintesencją sztuki poetyckiej (również haiku) pojawiła się też rozbudowana poetycka proza.
Koncepcja zbioru wierszy Sen o przebudzenia, to dwie odmienne części, wzbogacone ilustracjami, opracowanymi przez autora. W drugiej odnajdziemy klasyczny zbiór wierszy, pierwsza jest natomiast swoistym eksperymentem wybranymi z tego zbioru wierszami, które zaprzyjaźnione osoby, z odległych stron świata, zadeklarowały się na prośbę autora zabrać na bezludną wyspę. Ta forma popularnej zabawy, którą pandemiczny wir wciągnął w opustoszałe ulice wiosny 2020, miała swój szczególny podtekst i klimat. Zdaniem autora, sprawdziła się bardziej, niż można było oczekiwać. A wybrane wiersze cechuje wspólny nostalgiczny mianownik tęsknoty za ojczystym krajem. Czy są to wiersze o życiu i miłości? Odpowiedź na to pytanie zawarta jest w jednym z prezentowanych wierszy.