W okresie kryzysu monachijskiego w 1938 roku Wielka Brytania w Egipcie (na zachód od Aleksandrii) utworzyła nową jednostkę wojskową tzw. Siły Ruchome. Pierwszym dowódcą został generał Percy Howard. Zadaniem jednostki była ochrona interesów Zjednoczonego Królestwa w Egipcie, w szczególności chodziło o ochronę Kanału Sueskiego. 16 lutego 1940 roku Siły Ruchome otrzymały nazwę 7 Dywizji Pancernej z przydomkiem `Szczury Pustyni`. Chroniła ona drogi i przeprawy. Zbudowała też most pontonowy przez rzeką Volturno. Po inwazji wojsk sprzymierzonych w Normandii 7 Dywizja Pancerna w ramach 21 Grupy Armii brała udział w wyzwoleniu Belgii, Holandii i północnych Niemiec. W styczniu 1945 roku brała udział w Operation Blackcock. Pozostała w Niemczech jako część sił okupacyjnych, a w 1950 roku zastała częścią Brytyjskiej Armii Renu. W wyniku zmian organizacyjnych w Armii Brytyjskiej w kwietniu 1958 roku przemianowano ją na 7 Brygadę Pancerną.