W latach 1918-1939 następują kolejne reformy szkolnictwa wojskowego wprowadzające wiele szkół różnych typów organizowanych przez poszczególne rodzaje broni i służ w tym wyższe uczelnie wojskowe, szkoły oficerskie, centra szkolenia i szkoły podchorążych. Nie wszystkie szkoły posiadały odznaki pamiątkowe. Odznaki otrzymywali absolwenci, kadra, instruktorzy, oraz osoby i instytucje zasłużone dla danej szkoły. Słuchacze otrzymywali je po ukończeniu studiów. Zwykle uroczyste wręczenie zbiegało się z promocją, a nadanie ogłaszano w rozkazie dziennym komendanta szkoły. Odznaki nadawane były z legitymacją lub z dyplomem. Symbolika zamieszczana na odznakach wskazywała na rodzaj szkoły np. na kawalerię wskazywała głowa konia, artylerię - lufa armatnia albo pociski, wojska samochodowe- wizerunek samochodu, saperskie - kilof i łopata, łączności - błyskawice, lotnicze - biało czerwona szachownica, śmigło, silnik samolotowy a kartograficzne globus. Dodatkowo umieszczano na nich liście laurowe i dębowe, inicjały nazwy szkoły i ich patronów. Odznaki przyjmowały kształty orłów, tarcz, krzyży, kwadratów, stylizowanych śmigieł. Wykonywane były przez różne pracownie grawerskie i z różnych materiałów, min. srebra, tombaku, (który można było złocie lub srebrzyć), mosiądzu. Były one emaliowane - wykorzystując kolory charakterystyczne dla danego rodzaju broni lub bez emalii.