Kilka miesięcy przed wybuchem pandemii COVID-19 w europejskich środowiskach politycznych i eksperckich usiłowano odpowiedzieć na pytanie: Czy możliwe jest przekształcenie Unii Europejskiej w „unię bezpieczeństwa i obrony”? Autorzy niniejszej monografii podjęli próbę przedstawienia przebiegu i rezultatów debaty na ten temat, który w zasadzie towarzyszy procesom integracyjnym już od końca lat 40. ubiegłego stulecia. Punktem wyjścia są zatem doświadczenia historyczne, obfitujące w liczne próby wyposażenia Europy Zachodniej w atrybuty oddziaływania politycznego, a w perspektywie także militarnego.