Autor zaprasza czytelnika do wędrówki pełnej ufności i zawierzenia, do kroczenia drogą wiary. Ukazuje, że najcenniejszym skarbem każdego z nas jest godność Dziecka Bożego, miłość Boga i sam dar życia. W oczach Boga my jesteśmy najpiękniejszymi i najważniejszymi… Upodobał nas sobie, patrzy na nas „po Bożemu”, to znaczy z radością i miłością. I bardzo Mu zależy, żebyśmy zobaczyli Jego miłość i odpowiedzieli miłością… Wielki Bóg kocha małe dziecko! Każde! Potem Bóg przychodzi stopniowo bliżej, najbliżej, jak tylko może – w Komunii św. (…) Tylko miłość jednoczy ludzi między sobą i z Bogiem. Każdy z nas powinien być świadkiem miłości, a życie nasze – pieśnią o niej, nieustannie śpiewaną Bogu. Od dziecka po starość.