Rodzina Ketil'a w pośpiechu powraca na swą farmę i przygotowuje się do obrony. Wkrótce przybywa za nimi Kanut z setką doborowych wojów, którzy roznoszą w pył przeważającą liczbowo zbieraninę lokalnych mieszkańców. Po masakrze na pobojowisko przybywa Torfinn i Einar, by negocjować z królem. Nim zostaną jednak dopuszczeni młody wojownik musi dowieść swej wytrwałości i odebrać sto uderzeń od najsilniejszego woja. Wyczyn ten robi na Kanucie wrażenie i ostatecznie zgadza się na rozmowę. Spodziewa się gróźb, ale zamiast tego Torfinn przemawia do jego rozsądku jako uczciwego władcy troszczącego się o swych poddanych. W rezultacie król ustępuje i z braku dodatkowych funduszy musi rozwiązać część swej armii. Torfinn i Einar, po śmierci Arnheid, którą własnoręcznie zabił Ketil, nie mają tu już czego szukać i powracają na Islandię do wioski młodego Wikinga. Spotkanie z rodziną okazuje się mniej emocjonalne niż się tego spodziewał, ale rozmowa z matką wyzwala we wszystkich wiele pozytywnych uczu