Książka dotyka problemów człowieka, jego uczuć i tęsknot. Mówi o samotności, znużeniu życiem, pośpiechu, zniewoleniu, przemocy, a równocześnie o pragnieniu wyzwolenia, sprawiedliwości, pokoju, życia, miłości. W świeckich zachowaniach, takich jak: wakacyjne podróże, weekendowe wyjazdy, fascynacja sportem, ekologiczna pasja czy nawet teatr absurdu, zauważa ukryte wołanie współczesnego świata, które w pełni zaspokoić może tylko Bóg. Autor przejawia wielką troskę o człowieka, a szczególnie człowieka zagubionego, którego wiara osłabła. Odnosi się do niego z wielką delikatnością i współczuciem i zachęca do odkrywania na powrót skarbu wiary. Wyraźnie dostrzegalna jest życzliwość wobec ludzkich poszukiwań i cierpliwość wobec powolności ludzkiego dojrzewania. Dostrzegalna jest pasja autora, by rozjaśnić prawdę chrześcijańskiej Tradycji, przybliżyć współczesnemu człowiekowi skarby liturgii, ukazać związek chrześcijańskiego dogmatu z życiem. Zachęca on do poszukiwania przestrzeni ciszy.