Poetycki temperament Autorki odznacza się spokojem, delikatnością i jednocześnie lekkością pojęć, czego potwierdzenie odnajdujemy w wierszu tytułowym (Żółta wstążka). Przyjazne metafory są narzędziem do ukazania emocji, zdarzeń i przeżyć, których każdy doświadcza, ale każdemu mogą jawić się w inny sposób – w zależności od ludzkiej optyki: „sa-mo-tność/ samo-tność/ inna a zawsze ta sama”. Czytając o „Słowie, które dało początek wszystkiemu” (Słowo).

Z jednej strony przenosimy się na grunt łacińskiej paremii nihil novi sub sole (nic nowego pod słońcem), a z drugiej kolejny raz uświadamiamy sobie, że w niektórych momentach życia człowiek potrzebuje wierzyć, że jest Ktoś na wzór arystotelesowskiego Primum motore, czy też starożytnego Logosu, który nadał wszystkiemu początek.

W zbiorze znalazły się fotografie Anety Woźniakowskiej-Moskwy, które podobnie jak jej teksty odsyłają nas do świata poezji i niedomówień, są utrwaleniem ulotnej chwili zapisanej obrazem, a nie słowami. Autorka jest wielką pasjonatką fotografii, co znalazło swój wyraz w jej wystawach fotograficznych.